عید فطر

عید است و دلم خانه ی ویرانه بیا

              این خانه تکاندیم ز بیگانه بیا

                           یک ماه تمام میهمانت بودیم

                                       یک روز به مهمانی این خانه بیا

 

                                                       در غروب رمضان طلوع عید امیدی دوباره است

سفارش‏های اخلاقی ـ تربیتی حضرت علی علیه‏السلام به فرزندش امام حسن مجتبی علیه‏السلام:

سفارش‏های اخلاقی ـ تربیتی حضرت علی علیه‏السلام به فرزندش امام حسن مجتبی علیه‏السلام:

• بدان که دل نوجوان، مانند زمینی آماده، پذیرای هر بذری است. (پس بکوش تا بذر عشق و ایمان در آن بکاری)؛ و گرنه سرزمین وجودت، در محاصره نااهلان قرار می‏گیرد.
• پسرم! همانا تو را به ترس از خدا سفارش می‏کنم که پیوسته در فرمان او باشی و دلت را با یاد خدا زنده کنی و به ریسمان او چنگ زنی. چه وسیله‏ای مطمئن‏تر از رابطه تو با خداست؟
• دلت را با روح اندرز، زندگی ببخش و انگیزه‏های ناروا و هوا و هوس را از سرزمین وجودت با نیروی زهد و تقوا بیرون کن و بدان که اقامت‏گاه اصلی و همیشگی‏ات، آخرت است. پس هرگز آخرتت را به دنیا مفروش.
• در راه خدا و زنده نگه‏داشتن ارزش‏های الهی به‏پا خیز و در این راه، از ملامت هیچ سرزنشگری مهراس.
• جان خویش را به زیور صبر بیارای و بدان که تحمل و صبر در راه حق، بسیار دل‏نشین و زیباست.

همواره با خوبان و خیراندیشان هم‏نشین شو، تا از آنان شوی و از بدان و بدکاران بپرهیز، تا از شمار آنان نباشی

پرسش: عدد 110 چه ربطی با حضرت علی (ع) دارد؟

پرسش:  عدد 110 چه ربطی با حضرت علی (ع) دارد؟

پاسخ:  صد و ده (110) به حساب حروف ابجد مطابق نام علی (ع) است. و هیچ ربطی به شخص حضرت علی (ع) ندارد بلکه فقط نام علی به حساب حروف ابجد صد و ده می شود.

 حروف ابجد عبارتند از: اَبًجُدً ـ هُوُّزْ ـ حْطّی ـ کَلَمُنً ـ سُعًفَص ـ قَرُشَت ـ ثَخِّذْ ـ ضَظِغْ

 حساب ابجد عبارت از

  الف = 1، ب = 2، ج = 3، د = 4، هـ = 5، و = 6، ز = 7، ح = 8، ط = 9، ی = 10، ک = 20، ل = 30، م = 40، ن = 50، س = 60، ع = 70، ف = 80، ص = 90، ق = 100، ر = 200، ش = 300، ت = 400، 3 - 500، خ = 600،    ذ - 700، ض = 800، ظ = 900، غ = 1000

 بنابراین نام علی مساوی با 110 است زیرا "ع" مساوی با 70 و "ل" مساوی با 30 و "ی" مساوی با 10 و جمع آن 110 است.

 در زمان های سابق در بعضی از جاها که شیعیان درحال تقیه بودند و نمی توانستند به طور علنی نام حضرت  علی (ع) را ببرند به نمک قسم یاد می کردند و منظورشان علی (ع) بود زیرا نمک به حساب ابجد مساوی با 110 است.

حضرت خضر (ع) و ماجراى زندگى او

حضرت خضر (ع) و ماجراى زندگى او

  در قرآن مجید به صراحت نامى از حضرت خضر - علیه السلام - نیامده، ولى طبق روایات متعدد، منظور از آیه 65 سوره کهف (که مربوط به داستان موسى و مرد عالم است و قبلاً در زندگى موسى - علیه السلام - ذکر شد) حضرت خضر - علیه السلام - است، که خداوند او را در آیه مذکور چنین توصیف کرده است:«فَوَجَدا عَبْداً مِنْ عِبادِنا آتَیناهُ رَحْمَة مِنْ عِنْدِنا وَ عَلَّمْناهُ مِنْ لَدُنَّا عِلْماً؛ موسى و یوشع، در آن جا بنده‏اى از بندگان ما را یافتند که رحمت و موهبت عظیمى از سوى خود به او داده، علم فراوانى از نزد خود به او آموخته بودیم.»بنابراین خضر مطابق این آیه، از بندگان خاصّ خدا است که مشمول رحمت مخصوص الهى بوده از جانب خداوند علم لدنّى داشت.مطابق پاره‏اى از روایات، نام او «تالیا بن ملکان» بود، و خضر لقب او است، زیرا خضر به معنى سبزى است و او هر کجا گام مى‏نهاد به برکت قدومش زمین سرسبز مى‏شد.از بعضى از روایات استفاده مى‏شود که او از پیامبران بود، چنان که در بعضى آیات سوره کهف (مانند آیه 82 کهف: «ما فَعَلْتُهُ عَنْ أَمْرِى» و مانند آیه 80 «فَأَرَدْنا» این مطلب را تأیید مى‏نماید.)و طبق روایات متعدّد، حضرت خضر - علیه السلام - از یک عمر طولانى تا قیامت برخوردار است و هم اکنون زنده مى‏باشد.[1] او از یاران ذو القرنین بود که در شرح حال ذو القرنین ذکر خواهد شد.

و از امام باقر - علیه السلام - نقل شده فرمود: «خضر - علیه السلام - پیامبر مرسل بود، خداوند او را به سوى قوم خود فرستاد، او آنها را به توحید و ایمان به پیامبران و رسولان و کتابهاى آسمانى دعوت کرد و معجزه او این بود که در هر کجا از چوب خشک و زمین خالى از گیاه مى‏نشست، آن چوب و زمین، سرسبز و خرّم مى‏شد. از این رو او با اسم خضر (که به معنى سبز است) نامیده شد.او از نوادگان حضرت نوح - علیه السلام - بود، و سلسله نسب او را چنین نوشته‏اند: «تالیا بن ملکان بن عابر بن ارفخشد بن سام بن نوح.»[2]در رابطه با حضرت خضر - علیه السلام - روایات و داستان‏هاى بسیارى در کتب حدیث ما آمده، که اگر گردآورى شود، کتاب قطورى خواهد شد. به عنوان نمونه در این جا نظر شما را به ۱۱ ماجرا از زندگى آن حضرت جلب مى‏کنیم:

پرسش؟

پرسش؟

 1- بهترین عمل فردی در دوران غیبت برای پیش انداختن وتعجیل فرج امام زمان«علیه السلام » کدام است ؟ بهترین عمل جمعی ؟

پاسخ:  -  اولا  در اصلاح  نفوس خودمان  بکوشیم  و به اخلاق  نیک آراسته  شویم  و به وظایف  فردی  خودمان   عمل کنیم  و احکام  و دستورات قرآن  را به کار  ببندیم طهارت و پاکدامنی یعنی :  در اثر  نگاه داشتن نفس  از شهوات حرام روح  طاهر  و پاک گردد به این معنا  که هر گاه  نفس خواست سرکش شود و به طرف   محرمات روی  آورد باید در مقابل او مقاومت  نمود  و خود را حفظ  کرد، چنانکه  حضرت   امیر المومنین« علیه السلام »    می فرماید : { الصبر  علی الشهوت  عفّه } یعنی :  «مقاومت  در برابر شهوتها  عفت  و پاکدامنی است » 

 کلید سعادت  و خوشبختی عبارت است : 

 1-  تقوی

2- تزکیه  نفس مهمترین دستوروعمل برای رسیدن به هدف متعالی  تحصیل تقوی  و تزکیه  نفس است، که تمامی  انبیاء «‌علیه السلام » برای عملی ساختن  آن در میان امتها  فرستاده شدند ، چنانکه  قرآن  می فرمایند:  « پروردگارا در میان   آنها پیامبری  از خودشان برانگیزتا آیات تو را   بر آنان  بخواند  و آنها را کتاب و حکمت بیاموزد  و تزکیه شان کند.  زیرا؛  تو توانا  و حکیم  هستی .

 در محضر  پروردگار  هر گاه   انسان   حقیقتا دانست  که خداوند متعال  حاضر و ناضر او است  و در هر لحظه  در منظر دید  خداوند  و در محضر  پروردگار  قرار دارد تمام   کردار و گفتارش در جهت  صحیح  قرار می گیرد  ...

بیا صاحب این بیرق و این مجلس و این پرچم و این مجلس روضه

بیا صاحب این بیرق و این مجلس و این پرچم و این مجلس روضه

عصر یک جمعه دلگیر دلم گفت بگویم که چرا عشق به انسان نرسیده است؟

چرا آب به گلدان نرسیده است؟ چرا لحظه باران نرسیده است؟ و هر کس که در این خشکی دوران به لبش جان نرسیده است؟

به ایمان نرسیده است و غم عشق به پایان نرسیده است؟

بگو حافظ دل خسته ز شیراز بیاید بنویسد که هنوزم که هنوز است چرا یوسف گمگشته به کنعان نرسیده است؟ چرا کلبه احزان به گلستان نرسیده است؟

دل عشق ترک خورد، گل زخم نمک خورد، زمین مرد، خداوند گواه است، دلم چشم به راه است و در حسرت یک پلک نگاه است...

ولی حیف نصیبم فقط آه است و همین آه خدایا برسد کاش به جایی، برسد کاش صدایم به صدایی...

عصر این جمعه دلگیر وجود تو کنار دل هر بی دل آشفته شود حس، تو کجایی گل نرگس؟...

 

منظور از «مهدویت» چیست و از چه زمانی آغاز شده است؟

منظور از «مهدویت» چیست و از چه زمانی آغاز شده است؟                          

اعتقاد به «مهدی موعود»  مسئله ای است که در تمام ادیان و مذاهب اسلامی اعم از کلیمیت، مسیحیت، مجوسیت، وثنیت، اسلام و ... مطرح بوده و هست. بدین معنی که در آخر الزمان مصلحی ظهور خواهد کرد و به جنایت ها و خیانت ها و تبعیض های بشر خاتمه خواهد داد.

آری اعتقاد به مهدی نه تنها یک باور اسلامی است بلکه عنوانی می باشد برای خواسته ها و آرزو های همه ی انسانهای دردمند و ستمدیده با کیش و مذاهب گوناگون و بازده الهام فطری مردم است و با همه اختلافاتی که در عقیده و مذهب دارند دریافته اند که برای انسانیت در روی زمین روز موعود و انسان موعودی خواهد بود که با ظهورش هدف نهایی ادیان الهی تحقق یافته و مسیر آن بدنبال رنجی بسیار همواری و استواری لازم را می یابد.

اگرچه غیراز قرآن مجید تمامی کتاب های آسمانی دیگر دستخوش تحریف شده اند اما با این وجود جملاتی از دستبرد دیگران مصون مانده است که در آنها از آمدن «مهدی موعود»  و مصلح جهانی گفتگو شده است و به صورت پیشگویی و مربوط به آینده است و مضامین آن در قرآن و روایات متواتر وارد شده است از جمله روایات متواتری که به ظهور «مهدی موعود» وعده داده حدیث معروف نبوی که فرمودند:« اگر از عمر دنیا یک روز بیش باقی نمانده باشد ، خداوند آن روز را طولانی کند تا مردی از امت و خاندان من که نامش نام من است ظاهر شود وزمین را از عدل و داد پر کند چنان که از ظلم و ستم پر شده باشد.»

                                                                    یکصد پرسش و پاسخ پیرامون امام زمان (عج) –علیرضا رجالی تهرانی