(وظایف منتظران)

  در روایات پیشوایان وظایفی یرای منتظران ظهور بیان گردیده است که مهمترین آنها را شامل:                                        

 شناخت امام                                                                                                                      پیمودن جاده انتظار بدون شناختن امام منتظر ممکن نیست. امام باقر (ع) فرمود: «...کسی که بمیرد در حالی که امام خود را شناخته باشد،جلو افتادن یا تاخیر امر ظهور به او زیان نمی رساند و کسی که بمیرد و حال آنکه امام خود را شناخته است مانند کسی است که در خیمه امام و همرا او بوده است.» یکی دیگر از ابعاد معرفت امام،شناختن سیره و صفات امام است که این بعد تاثیر عملی گستردهای در رفتار و خلق و خوی منتظر می گذارد.    

الگوپذیری                                                                                                                           وقتی معرفت به امام و جلوه های زیبای رفتاری آن بزرگوار به دست آمد،سخن از پیروی و الگو گرفتن از آن مظهر کمالات به میان می آید. پیامبر اکرم (ص) فرمود: « خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند در حالی که پیش از دوران قیام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ایشان،اعلام بیزاری کرده باشد.آنان دوستان و همراهان من و گرامی ترین امت من، در نزد من هستند.» امام صادق (ع) فرمود: «هر کس دوست دارد از یاران حضرت قائم باشد باید منتظر باشد و در حال انتظار به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید.»                                                 

 یاد امام                                                                                                                               به راستی وقتی امام مهربان امت،همیشه و همه جا به حال شیعیان خود نظر دارد و لحظه ای آنها را از یاد نمی برد آیا رواست که دلداگان روی او، به دنیا وتعلقات آن سرگرم شوند و از آن عزیز غافل  بمانند؟آن بزرگوار خود فرمود:« برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید که فرج شما در همان است.» و از زیباترین جلوه های یاد امام مهدی (عج) در زندگی منتظران ظهورش آن است که هر روز با او تجدید عهد کرده و پیمان وفاداری ببندند.                                             

وحدت وهمدلی                                                                                                                           از وظایف تک تک افراد بگذریم،جمعیت منتظران نیز باید طرح و برنامه ای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجت الهی باشد.برای مثال جمعیت منتظر در مقابل بدعت ها و انحراف ها در دین و رواج منکرات و زشتی ها در سطح جامعه بی تفاوت نیستند و نیز در برابر فراموش شدن سنت های نیکو و ارزش های اخلاقی از خود واکنش نشان می دهند. از پیامبر اسلام (ص) روایت شده است:«البته در پایان این امت گروهی خواهند بود که پاداش آنها همانند اجر امت اول اسلام خواهد بود.آنها امر به معروف و نهی از منکر می کنند و با اهل فتنه و فساد می جنگند.»

(وظایف منتظران)

  در روایات پیشوایان وظایفی یرای منتظران ظهور بیان گردیده است که مهمترین آنها را شامل:                                        

 شناخت امام                                                                                                                      پیمودن جاده انتظار بدون شناختن امام منتظر ممکن نیست. امام باقر (ع) فرمود: «...کسی که بمیرد در حالی که امام خود را شناخته باشد،جلو افتادن یا تاخیر امر ظهور به او زیان نمی رساند و کسی که بمیرد و حال آنکه امام خود را شناخته است مانند کسی است که در خیمه امام و همرا او بوده است.» یکی دیگر از ابعاد معرفت امام،شناختن سیره و صفات امام است که این بعد تاثیر عملی گستردهای در رفتار و خلق و خوی منتظر می گذارد.    

الگوپذیری                                                                                                                           وقتی معرفت به امام و جلوه های زیبای رفتاری آن بزرگوار به دست آمد،سخن از پیروی و الگو گرفتن از آن مظهر کمالات به میان می آید. پیامبر اکرم (ص) فرمود: « خوشا حال آنکه قائم خاندان مرا درک کند در حالی که پیش از دوران قیام، به او و امامان قبل از او اقتدا کرده و از دشمنان ایشان،اعلام بیزاری کرده باشد.آنان دوستان و همراهان من و گرامی ترین امت من، در نزد من هستند.» امام صادق (ع) فرمود: «هر کس دوست دارد از یاران حضرت قائم باشد باید منتظر باشد و در حال انتظار به پرهیزکاری و اخلاق نیکو رفتار نماید.»                                                 

 یاد امام                                                                                                                               به راستی وقتی امام مهربان امت،همیشه و همه جا به حال شیعیان خود نظر دارد و لحظه ای آنها را از یاد نمی برد آیا رواست که دلداگان روی او، به دنیا وتعلقات آن سرگرم شوند و از آن عزیز غافل  بمانند؟آن بزرگوار خود فرمود:« برای تعجیل فرج بسیار دعا کنید که فرج شما در همان است.» و از زیباترین جلوه های یاد امام مهدی (عج) در زندگی منتظران ظهورش آن است که هر روز با او تجدید عهد کرده و پیمان وفاداری ببندند.                                             

وحدت وهمدلی                                                                                                                           از وظایف تک تک افراد بگذریم،جمعیت منتظران نیز باید طرح و برنامه ای داشته باشند که در راستای اهداف امام و حجت الهی باشد.برای مثال جمعیت منتظر در مقابل بدعت ها و انحراف ها در دین و رواج منکرات و زشتی ها در سطح جامعه بی تفاوت نیستند و نیز در برابر فراموش شدن سنت های نیکو و ارزش های اخلاقی از خود واکنش نشان می دهند. از پیامبر اسلام (ص) روایت شده است:«البته در پایان این امت گروهی خواهند بود که پاداش آنها همانند اجر امت اول اسلام خواهد بود.آنها امر به معروف و نهی از منکر می کنند و با اهل فتنه و فساد می جنگند.»

زمانی که انتظار پایان می یابد...

  حضرت امام علی (ع): آنگاه که فتنه ها و شبهات جامعه را فراگیرد امام عصر ظاهر می شود.

 

                 من نه خود می روم، او مرا می کشد

                                                 کاه سرگشته را کهربا می کشد

 

                دست و پا می زنم، می رباید سرم

                                         سر رها می کنم، دست و پا می کشد http://iransohrab.googlepages.com/IranSohrab-hadith.js">>

زمانی که انتظار پایان می یابد...

  حضرت امام علی (ع): آنگاه که فتنه ها و شبهات جامعه را فراگیرد امام عصر ظاهر می شود.

 

                 من نه خود می روم، او مرا می کشد

                                                 کاه سرگشته را کهربا می کشد

 

                دست و پا می زنم، می رباید سرم

                                         سر رها می کنم، دست و پا می کشد http://iransohrab.googlepages.com/IranSohrab-hadith.js">>

حس منتظر

                      عمری است که از حضور او جا ماندیم                   

                                                          

                                                       در غربت سرد خویش تنها ماندیم

                     

                    او منتظر است تا که ما برگردیم             

                                                           

                                                       ماییم که در غیبت کبری ماندیم

                        

                            *******                           

 

الا که راز خدایی خدا کند که بیایی

 

دمی که بی تو برآید خدا کند که نیاید

 

*******

            

       آنکه می گفت ز یک گل نشود فصل بهار                             

                                             

                                            چه خبر داشت که همچون تو گلی می آید

                        

                    *******                          

  

 ای که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد         

                         

                        حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

                    

           *******                         

بر ثانیه ظهور مهدی (عج) صلوات

حس منتظر

                      عمری است که از حضور او جا ماندیم                   

                                                          

                                                       در غربت سرد خویش تنها ماندیم

                     

                    او منتظر است تا که ما برگردیم             

                                                           

                                                       ماییم که در غیبت کبری ماندیم

                        

                            *******                           

 

الا که راز خدایی خدا کند که بیایی

 

دمی که بی تو برآید خدا کند که نیاید

 

*******

            

       آنکه می گفت ز یک گل نشود فصل بهار                             

                                             

                                            چه خبر داشت که همچون تو گلی می آید

                        

                    *******                          

  

 ای که یک گوشه چشمت غم عالم ببرد         

                         

                        حیف باشد که تو باشی و مرا غم ببرد

                    

           *******                         

بر ثانیه ظهور مهدی (عج) صلوات

حرف های دلتنگی

 قطعه ی گمشده ای از پر پرواز کم است                                 یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب که جاری است نه اقیانوس است                    عرق شرم زمین است که سرباز کم است

نمی دونم تا حالا چقدر به یاد امام زمان مون بودید! نمی دونم ما بیشتر به یاد امام مون بودیم و برای فرجشون دعا کردیم یا ایشون به فکر و یاد ما بودند و برای ما به خاطر گناهان مون از خدا طلب آمرزش کردند. نمی دونم ما که ادعای انتظار داریم بیشتر منتظر آقا بودیم یا ایشون منتظر ما بودند تا لحظه ای به یاد ایشون باشیم و برای فرج شون دعا کنیم. نمی دونم ما بیشتر برای فرج آقا دعا کردیم یا آقا به خاطر گناهان مون برای ما! نمی دونم ما چقدر با اونهایی که امام حسین (ع) رو در صحرای کربلا تنها گذاشتند فرق داریم مگر نه اینکه اونها هم امام شون رو تنها گذاشتند، مگر آنها گناهی جز این داشتند! نمی دونم آقا مثل پدرشون علی (ع) سرشون رو توی کدوم چاه فرو می برند و گریه می کنند که صداشون به ما نمی رسه، شاید هم می رسه و ما اهمیتی نمی دیم. شاید ناله ی همون مادری که از داغ فرزندش گریه می کنه همون ناله ی امام مون باشه ولی ما که چشم دلمون کور شده نمی شنویم و حتی نمی بینیم! شاید ما که شبهای جمعه منتظر ظهور آقامون هستیم، آقامون بیشتر منتظر ما باشند تا یاری شون کنیم و هزاران شاید مثل این...                                  

ای کاش می فهمیدیم که ما همان کسانی هستیم که باید زمینه ی ظهور آقا رافراهم کنیم. ای کاش می فهمیدیم هیچ یک از اشک هایی که در محرم ریختیم قبول نیست اگه امام مون به خاطر ما و گناهان مون اشک بریزند. ای کاش هر روز دقیقه ای را برای امام مون صرف می کردیم و حداقل برای اصلاح خودمون و فرج شون دعا می کردیم.                                            

حرف های دلتنگی

 قطعه ی گمشده ای از پر پرواز کم است                                 یازده بار شمردیم و یکی باز کم است

این همه آب که جاری است نه اقیانوس است                    عرق شرم زمین است که سرباز کم است

نمی دونم تا حالا چقدر به یاد امام زمان مون بودید! نمی دونم ما بیشتر به یاد امام مون بودیم و برای فرجشون دعا کردیم یا ایشون به فکر و یاد ما بودند و برای ما به خاطر گناهان مون از خدا طلب آمرزش کردند. نمی دونم ما که ادعای انتظار داریم بیشتر منتظر آقا بودیم یا ایشون منتظر ما بودند تا لحظه ای به یاد ایشون باشیم و برای فرج شون دعا کنیم. نمی دونم ما بیشتر برای فرج آقا دعا کردیم یا آقا به خاطر گناهان مون برای ما! نمی دونم ما چقدر با اونهایی که امام حسین (ع) رو در صحرای کربلا تنها گذاشتند فرق داریم مگر نه اینکه اونها هم امام شون رو تنها گذاشتند، مگر آنها گناهی جز این داشتند! نمی دونم آقا مثل پدرشون علی (ع) سرشون رو توی کدوم چاه فرو می برند و گریه می کنند که صداشون به ما نمی رسه، شاید هم می رسه و ما اهمیتی نمی دیم. شاید ناله ی همون مادری که از داغ فرزندش گریه می کنه همون ناله ی امام مون باشه ولی ما که چشم دلمون کور شده نمی شنویم و حتی نمی بینیم! شاید ما که شبهای جمعه منتظر ظهور آقامون هستیم، آقامون بیشتر منتظر ما باشند تا یاری شون کنیم و هزاران شاید مثل این...                                  

ای کاش می فهمیدیم که ما همان کسانی هستیم که باید زمینه ی ظهور آقا رافراهم کنیم. ای کاش می فهمیدیم هیچ یک از اشک هایی که در محرم ریختیم قبول نیست اگه امام مون به خاطر ما و گناهان مون اشک بریزند. ای کاش هر روز دقیقه ای را برای امام مون صرف می کردیم و حداقل برای اصلاح خودمون و فرج شون دعا می کردیم.