آیا انتظار ما برای مهدی همچون یهودیان و پیامبر موعودشان است؟

 

علوم و معارف دینی به سه حوزه معرفتی اعتقادات( اصول و فروع دین)، اخلاقیات( فضایل و رذایل اخلاقی) و احکام( شامل عبادات و معاملات) تقسیم می شود که این سه عرصه را فقه اکبر، فقه اوسط و فقه اصغر می نامند.

فاصله ی ما با مهدی موعود، بیش از هر چیز فاصله معرفتی، اخلاقی و معنوی است و برای نزدیکی به ساحت آن حضرت و وارد شدن در شمار مهدی یاوران بیش از هر چیز به ایجاد تناسب اخلاقی در وجود خود با آن یگانه ی اخلاق نیازمندیم.

همین انتظاری که ما امروز نسبت به مهدی موعود داری، یهودیان اطراف مدینه نسبت به حضرت خاتم داشتند، یهودیان براساس روح انتظاری که از تعالیم آسمانی حضرت موسی (ع) در تورات یافت کرده بودند، از سرزمین مقدس(فلسطین) به سوی مدینه هجرت کردند و در اطراف مدینه (خیبر، فدک و ..) سکنی گزیدند، تنها بدین امید که بتوانند پس از ظهور پیامبر موعود آخرالزمان از اولین بیعت کنندگانبا او و یاری دهندگان او باشند.

... اما آنگاه که پیامبر موعود به رسالت مبعوث شد، نه تنها با او بیعت نکردند، بلکه در مقابل رسالتش صف آرایی کردند و با تبدیل شدن به شدید ترین دشمنان اسلام از هر خدعه، خیانت و توطئه ای علیه اسلام و مسلمانان کوتاهی نکردند. آنها گمان می کردند که فاصله شان با پیامبر موعود، فاصله جغرافیایی . مکانی است، از این رو رنج سفر و مشقت های هجرت را از سرزمین خود به جان خریدند تا از یاری کنندگان او باشند، غافل از اینکه برای نزدیکی و یاری رساندن به پیامبر موعود باید فاصله های اخلاقی، معنوی ومعرفتی را در نوردید. یهودیان مدینه به دیگران همچون بی خبران و محرومان می نگریستند و شعار انتظار و آمادگی سر می دادند، اما خود از بیعت با پیامبر موعود و یاریش باز ماندند، چرا که اخلاقشان با اخلاق آن حضرت فرسنگ ها فاصله داشت. در مقابل سلمان فارسی ها و اویس قرنی ها که به ظاهر از دور افتادگان و بی خبران بودند، خود را رساندند وبیعت کردند وبر سر عهد و پیمان و یاری خود تا آخرین لحظه عمر ثابت قدم ماندند، چرا که فاصله معنوی . معرفتی را در نوردیده و به تناسباخلاقی با آن حضرت رسیده بودند.

آری یهودیان مدینه از «نزدیکان دور» بودند و اویس قرنی ها و سلمان ها از «دوران نزدیک»، آنان از «ریزش های» آستان نبوی بودند و اینانا از «رویش ها»، آنان «مدعیان دروغین انتظار» و اینان «رادمردان صادق بی ادعا».

رمز ریزش ها و رویش ها در آستان مهدوی نیز از این قرار است، چنانچه امام صادق (ع) می فرمایند: هنگامی که قائم (ع) قیام نماید، کسانی از امر ولایت خارج می شوند که همواره گمان  می رفت اهل یاری او باشند و کسانی به امر ولایتش وارد می شوند که در دین و آیین شبیه خورشید پرستان و ماه پرستان بوده اند.

برگرفته از کتاب خانواده و تربیت مهدوی